ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست؛ آشنایی با رمزارزهای سبز
تأثیر زیست‌محیطی ارزهای دیجیتال یکی از مهم ترین دغدغه های کاربران در این دوره شده است. در حالی که برای مردم منطقی به نظر می‌رسد که برای به دست آوردن کالاهای با ارزشی مانند طلا انرژی صرف شود، در مورد کریپتو به نوعی احساس می‌کنند که نباید اینگونه باشد. ارز دیجیتال، با همه شگفتی‌ها و نکات مثبت، مشکلاتی اعم از ارتباط با محیط زیست به همراه دارد.
به طور مثال استخراج رمزارزها، به‌ویژه بیتکوین، مقدار قابل‌توجهی برق مصرف می نمایند. همه ارزهای دیجیتال به اندازه بیت کوین انرژی مصرف نمی‌کنند، اما هر کدام به نوبه خود میزان مشخصی آلودگی تولید و همه آنها به درجات مختلفی در بحران آب و هوا نقش دارند. با وجود تمام نوآوری‌های تکنولوژیک که دنیای کریپتو در اختیار دارد، توسعه ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست دشوار خواهد بود.
در این مثاله با در نظر گرفتن تاثیر متقابل ارز دیجیتال و محیط زیست، بررسی کرده‌ایم که کدام ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست هستند و انرژی کمتری برای استخراج نیاز دارند؟
همراه ما باشید!
آشنایی کوتاه با رمزارزهای سبز
ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجتال این می باشد که هر تراکنش در بلاکچین ثبت خواهد شد و در ده‌ها هزار کامپیوتر توزیع و پردازش و در نتیجه انرژی قابل توجهی برای هر تراکنش مصرف می شود.
استخراج ارز دیجیتال فرآیندی می باشد که معمولاً به دلیل سطوح پیچیده محاسباتی مورد نیاز، مصرف انرژی بالایی به همراه دارد. راه‌هایی برای کاهش این مشکل وجود دارد، مانند استقرار مزارع کامپیوتری در مکان‌های سرد که گرمای آزاد شده را می‌توان کم کرد. اما موضوع همچنان در جای خود باقی است.
کاربران ارجمند تقریباً بخش زیادی از ارزهای رمزنگاری شده به طریق استخراج تولید می‌شوند. این دقیقاً همان فرآیندی است که ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست جدید می‌خواهند برای کاهش مصرف انرژی نامتناسب در آن تجدید نظر نمایند.
رمزارزهای سبز باید یکپارچگی بلاکچین را حفظ و در عین حال کارآمدی انرژی داشته باشند و تولید آلودگی زیست محیطی را به حداقل برسانند. افزودن ویژگی پایداری به ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست، چالش تعادل پیچیده بین تمرکززدایی، امنیت و مقیاس پذیری را به دنبال دارد.
پایداری به طور فزاینده‌ای به معیار اصلی برای صنعت بلاکچین تبدیل شده است. دستیابی به مکانیزم رمزنگاری که نه تنها موثر، بلکه کارآمد نیز باشد، برای گسترش بیشتر استفاده از ارزهای رمزپایه مبتنی بر بلاکچین ضروری است.
چگونه می توان تأثیر زیست محیطی ارزهای دیجیتال را اندازه گیری کرد
برای تجزیه و تحلیل کارایی انرژی یک ارز دیجیتال خاص، لازم است فرآیند ایجاد و نگهداری بلوک‌های اطلاعاتی آن بررسی شود، اینکه چگونه کاربران با ثبت و اعتبارسنجی اطلاعات هر بلوک توزیع‌شده موافقت کرده‌اند.
اندازه گیری انرژی مصرفی در هر تراکنش شامل تایید تراکنش، اثبات کامل کار، آماده سازی ورودی‌ها و خروجی‌ها، اعتبارسنجی آدرس دریافت، همگام سازی حساب و اعتبار سنجی نهایی می‌شود.
روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری مصرف انرژی وجود دارد که اغلب به صورت کیلووات ساعت به ازای هر تراکنش بیان می‌شود. این رقم برای بیتکوین ۷۰۰ است، در حالی که اتریوم ۶۲.۶۵ کیلووات ساعت مصرف می نماید.
همان طور که در اطلاع هستیم پروتکل اجماع اثبات سهام Proof of Stake بسیار کارآمدتر از اثبات کار Proof of Work تخمین زده می‌شود، بنابراین ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست با به کارگیری این روش ممکن است مورد پسند واقع شوند.
ارتباط قیمت ارزهای دیجیتال و آلودگی زیست محیطی
پویایی بازار نقش مهمی در مصرف انرژی ارزهای دیجیتال دارد. در بسیاری از موارد، سقوط ارزش بازار که قیمت بیتکوین، اتریوم یا دیگر بازیگران بزرگ در این زمینه را کاهش می‌دهد، منجر به کاهش سرعت استخراج‌کنندگان یا خاموش کردن دستگاه‌های خود می‌شود، زیرا دیگر کارکردن ماشین‌ها با آن قیمت سودی ندارد.
برای مثال، در نوامبر ۲۰۱۸، Digiconomist تخمین می‌زند که استخراج‌کنندگان اتریوم مصرف انرژی خود را در کمتر از ۲۰ روز نصف کردند و از حدود ۲۰ تراوات ساعت به ۱۰ تراوات ساعت کاهش یافت. همانطور که قیمت اتریوم بار دیگر در سال ۲۰۲۱ افزایش یافت، مصرف انرژی مرتبط با ارز دیجیتال نیز افزایش یافته است. طوری که در سال ۲۰۲۱، اتریوم سالانه بیش از ۳۱ تراوات ساعت مصرف می‌کند که بالاترین میزان در تمام دوران است.
نمونه هایی از ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست
ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست وجود دارد که به طور خاص با هدف سازگاری با محیط زیست طراحی شده‌اند، که معمولا شروعی خوش‌بینانه دارند، اما هرگز واقعاً موفق نشدند. تعیین اینکه آیا «سبز بودن» یک عامل انگیزشی برای کسی است که در یک ارز بر ارز دیگری سرمایه‌گذاری می‌کند یا نه، دشوار است؛ اما مطمئناً میتواند به آن کمک نمود.
ارزهای دیجیتال که به آنها رمزارزهای سبز می‌گویند، گاهی آنقدرها هم که به نظر می‌رسد محیط زیستی نیستند. بسیاری از آنها جدید و در مقیاس کوچک هستند، که میتواند به معنای یک شبکه متمرکز و کوچک باشد که در مقیاس بزرگ آزمایش نشده است. در زیر چند نمونه از آنها آورده شده است.
کاردانو (ADA)
ارز دیجیتال کاردانو وسط یکی از بنیانگذاران اتریوم، چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson) توسعه داده شد و توسط دانشگاهیان و دانشمندان به عنوان اولین بلاکچین در بین ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست مورد بررسی قرار گرفت.
این رمزارز میتواند برای قراردادهای دیجیتال، DApps و اهداف دیگر نیز استفاده شود. در مقایسه با ۷ تراکنش بیت کوین در ثانیه، کاردانو میتواند ۱۰۰۰ تراکنش در ثانیه انجام دهد از جنبه مصرف انرژی کاردانو ذاتاً نسبت به بیتکوین کارآمدتر است زیرا از مکانیزم اجماع «اثبات سهام» استفاده می‌کند که در آن شرکت‌کنندگان در این ارز توکن‌هایی را برای پیوستن به شبکه خریداری می نمایند.
استلار (XLM)
شبکه استلار در سال ۲۰۱۴ از فورک بلاکچین ریپل بوجود آمد و با هدف پر کردن شکاف بین موسسات مالی سنتی و ارزهای دیجیتال منتشر شد. برای استفاده از شبکه از موسسات یا افراد هزینه‌ای دریافت نمی‌کند و امکان تراکنش‌های مرزی سریع‌تر، آسان‌تر و مقرون به صرفه‌تر را فراهم و به عنوان یک جایگزین جدی برای PayPal در نظر گرفته می‌شود. از طریق شبکه Stellar، می‌توانید دلار آمریکا، بیتکوین، پزو، ین و تقریباً هر ارز سنتی یا رمزنگاری را مبادله نمایید.
ویژگی متمایز شبکه استلار در بین ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست، پروتکل اجماع آن است. این SCP منبع باز است که به احراز هویت تراکنش‌هایی متکی است که از طریق مجموعه‌ای از گره‌های قابل اعتماد انجام می‌شوند نه اینکه در کل شبکه به عنوان الگوریتم اثبات کار یا حتی اثبات سهام اجرا شوند.
بنابراین چرخه احراز هویت بسیار کوتاه‌تر و سریع‌تر اتفاق می افتد و هزینه‌ها و مصرف انرژی را به حداقل می‌رساند.
نانو (NANO)
نانو یکی از ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست می باشد که نسبت به بیت کوین و بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر انرژی کمتری مصرف می‌کند و ازآنجایی که به ماینینگ متکی نیست، مقیاس پذیر به شمار می آید.
اواخر سال ۲۰۱۵ بوجود آمده و در حال حاضر نیز ردپای آلودگی محیط زیستی نسبتا کمی دارد. نانو هنوز به مکانیزم اثبات کار وابسته است اما از فناوری شبکه بلاک استفاده می‌کند که در مصرف انرژی موثر است.
ایاس (EOS)
ارز دیجیتال ایاس یک بلاکچین عمومی می باشد که توسعه دهندگان تمایل زیادی به آن دارند زیرا راه اندازی و نوشتن برنامه‌های کاربردی در چندین زبان برنامه نویسی را امکان پذیر می نماید و بسیار مقیاس پذیر است.
پس می توان عنوان کرد که رمزارز ایاس یکی دیگر از پلتفرم‌های «اثبات سهام» در بین ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست می باشد که از توکن‌های EOS از پیش استخراج شده استفاده می‌کند.
ترون (TRX)
TRON یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در سنگاپور و بلاکچین عمومی می باشد که تقریباً از هر زبان برنامه نویسی پشتیبانی می‌کند. با استفاده از حاکمیت غیرمتمرکز بر اساس مدل دو لایه‌ای از Super Representatives و Super Representative Partners عمل می‌نماید که با هر حسابی که میتواند به SR تبدیل شود و به SR ها رأی می‌دهد.
ترون از ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست است که پلتفرم همتا به همتا آن به سازندگان اجازه می‌دهد تا برنامه‌ها را مستقیماً روی بلاکچین به اشتراک بگذارند و کل فرآیند را در مصرف انرژی کارآمدتر نماید.
آیوتا (MIOTA)
به عنوان یکی از ارزهای دیجیتال دوستدار محیط زیست، آیوتا مانند توکن‌های دیگر از نظر قیمت بی‌ثبات نیست. از آنجایی که IOTA از Fast Probabilistic Consensus برای اجماع استفاده می‌کند از نظر پایداری انرژی، مصرف شبکه بسیار ناچیز دارد. یک دانشجوی دکتری به نام امیر عباس زاده سوری قبل از به روز رسانی الگوریتم، میانگین ECPT (مصرف انرژی در هر تراکنش) را برای IOTA محاسبه کرد و دریافت که هر تراکنش فقط ۰.۱۱ وات ساعت مصرف می‌کند که حتی در مقایسه با شبکه‌های مالی معتبر مانند VISA و Mastercard نیز رقم پایینی است. با به‌روزرسانی‌های جدید که تراکنش‌های اتمی را برای IOTA ایجاد می‌کند، میتواند اندازه تراکنش را از ۱.۷ کیلوبایت به کمتر از ۱۰۰ بایت کاهش دهد و احتمالاً مصرف انرژی را نیز بر این اساس کاهش می‌دهد. ارقامی که آیوتا در ماه می ۲۰۲۱ منتشر کرد، کاهش احتمالی مصرف انرژی مرتبط با ارتقای Chrysalis، کاهش نیاز انرژی به بیش از یک میلیونیم کیلووات ساعت در هر تراکنش را نشان می‌داد.
