کپی رایت © همه حقوق محفوظ است

پارس بیتی گرامی برای کمک به شما در سهولت درک مفاهیم، واژه نامه­‌ای از کلمات و اصطلاحات ارز دیجیتال را تهیه کرده ایم. در این صفحه اصطلاحات ارز دیجیتال به زبان ساده در اختیار شما قرار دارد و ما مرتباً این واژه نامه را به روزرسانی خواهیم کرد.

  • آپشن (Option):

آپشن قراردادی است که به خریدار حق خرید یا فروش دارایی یا ابزار مورد نظر را با قیمت مشخص شده می‌دهد معاملات آپشن در دو دسته آپشن‌های آمریکایی و اروپایی وجود دارد. فرق این دو نوع آپشن در آن است که، در نوع اول قبل از منقضی شدن می‌توان از این آپشن‌ها استفاده کرد، اما در نوع دوم فقط در تاریخ منقضی شدن قرارداد می‌توان آپشن‌ها را به کار برد.

 

  • آدرس (Address):

مکانی است که ارز دیجیتال را می‌توان به آنجا ارسال کرد و یا از آنجا به آدرس دیگر فرستاد. آدرس از مجموعه ای از حروف و اعداد تشکیل شده است. آدرس ارز دیجیتال را می‌توان به صورت متن یا کد QR با افرادی که می‌خواهند برای شما ارز دیجیتال ارسال کنند، به اشتراک گذاشت.

 

  • آدرس عمومی (Public Address):

آدرس عمومی، نسخه هش شده کلید عمومی است؛ هر کلید عمومی ۲۵۶ بیت و آدرس عمومی (آدرس کیف پول ما)، ۱۶۰ بیت است. کلید عمومی برای اطمینان از این که شما مالک آدرس خود هستید به کار می‌رود. شما می‌توانید برای دریافت ارز دیجیتال، آدرس عمومی را برای پرداخت‌کننده بفرستید.

 

  • آدرس ونیتی (Vanity Address):

آدرس های‌ونیتی، آدرس‌هایی هستند که در بیت کوین کاربرد دارند. این آدرس‌ها توسط کاربران شخصی‌سازی شده و با پارامترهای خاصی، ساخته می‌شوند. کاربران می‌توانند نام خود یا برند خود را در بخشی از این آدرس‌ها قرار دهند. این باعث می‌شود که آدرس آنها شخصی‌تر و قابل شناسایی‌تر باشد، البته امنیت آنها نیز حفظ می‌شود.

 

  • آربیتراژ (Arbitrage):

به خرید رمز ارز از یک صرافی که قیمت این ارز دیجیتال در آن پایین است و فروش آنها در صرافی دیگری که قیمت کوین در آن نسبتا بالاتر است، آربیتراژ می‌گویند. آربیتراژ در واقع سود بردن از اختلاف قیمت یک کالا در دو یا بیش از دو بازار یا صرافی است. معامله‌کنندگان آربیتراژ در هر دو بازار حضور دارند تا در یک بازار، کالای مورد نظر را بخرند و آن را در بازار دیگر بفروشند تا سود کسب کنند.

 

  • آلتکوین (Altcoin):

از آنجایی که بیت کوین اولین ارز دیجیتال است، به سایر رمزارزها آلتکوین یا کوین جایگزین می‌گویند. Altcoinها انواع مختلفی دارند و بزرگ ترین آلت کوین نیز اتریوم است. آلتکوین ها ممکن است شبکه‌های مختلفی داشته باشند و حتی زیرساخت آنها بلاک چین نباشد.

 

  • آنارکو کاپیتالیسم یا آنارشیسم بازار (Anarcho-capitalism):

فلسفه سیاسی و مکتب فکری که به حذف دولت‌های متمرکز به منظور خود مالکیتی، تملک خصوصی و بازار آزاد معتقد است. بسیاری از طرفداران اولیه بیت کوین از اعضای آنارکو کاپیتالیسم بوده و معتقد بودند که این مکتب، قدرت و کنترل را به عموم مردم باز خواهد گرداند.

 

  • آی دی تراکنش (Txid):

ID تراکنش به زبان ساده، شماره شناسایی یک تراکنش است. شما می‌توانید با وارد کردن txid خود در مرورگرهای بلاک چین‌های مختلف، اطلاعات زیادی درباره تراکنش خود به دست آورید. مانند تاریخ تایید، وضعیت تایید، تعداد تاییدیه‌ها، مقدار رمز ارز ارسالی، شماره بلاک، کارمزد تراکنش و غیره.

 

  • ابر رایانه (Supercomputer):

رایانه یا ماشینی مجازی که دارای توان محاسباتی بسیار بالاست.

 

  • ابزار ذخیره ارزش (Store of Value):

دارایی زمانی بدل به ابزاری برای ذخیره ارزش می‌شود که بتوان از آن در آینده به راحتی برای مبادله استفاده شود، به راحتی قابل ذخیره باشد و در هنگام بازیابی مطابق انتظار عمل نماید. رمزارزها، برخی دارایی‌ها و گروهی از کالاها در طول تاریخ به عنوان ابزاری برای ذخیره ارزش استفاده شده‌اند. برخی اعتقاد دارند بیت‌کوین در سال‌های اخیر به ابزار نوینی برای ذخیره ارزش تبدیل شده است.

 

  • اتحاد سازمانی اتریوم (EEA):

اتحاد سازمانی اتریوم یک سازمان صنعتی است که هدف آن استفاده از فناوری بلاک چین اتریوم به عنوان یک استاندارد باز برای توانمند سازی شرکت‌ها است. چندین شرکت فناوری، موسسه مالی، شرکت‌های تازه تاسیس و دانشگاهی را با هدف ترویج استفاده از فناوری اتریوم و ایجاد فرصت‌های جدید تجاری در سراسر جهان گروه بندی می نماید.

 

  • اتر (Ether):

اتر (Ether) ارز دیجیتالی است که در شبکه اتریوم از آن استفاده می‌شود. اتر توسط پروتکل اتریوم و به عنوان پاداش ماینرها برای افزودن بلاک جدید به بلاک چین تولید می‌شود و تنها رمزارز مورد قبول در پرداخت ‌کارمزدهای تراکنش‌ها در اتریوم است. بنابراین اتر برای عملکرد شبکه اتریوم نقشی اساسی دارد

 

  • اتر مبتنی بر استاندارد ERC20 (WETH / Wrapped Ether):

این یک توکن ERC20 است که نماینده رمزارز اتر با نسبت ۱ به ۱ است. این رمزارز به کاربران اجازه می‌دهد که اتر را در پلتفرم‌های غیرمتمرکز، با دیگر توکن‌های ERC20 ترید نماینند. برای مثال، اگر بخواهید در پلتفرم یونی سواپ اتر را با یک توکن ERC20 مبادله نمایید، ابتدا اتر شما تبدیل به WETH و سپس تبدیل به توکن مورد نظر شما می‌شود.

 

  • اجماع (Consensus):

هنگامی که تمام شرکت کنندگان شبکه در خصوص سفارش و محتویات بلاک‌ها و تراکنش‌های موجود در بلاک‌ها توافق داشته باشند، اجماع صورت می‌گیرد. اجماع در رمز ارزها الگوریتم‌های مختلفی دارد، که مشهورترین آنها گواه اثبات کار (POW) و گواه اثبات سهام (POS) هستند.

 

  • اجماع توزیع شده (Distributed Consensus):

توافق جمعی توسط رایانه‌های مختلف در شبکه است که شبکه را قادر می‌سازد تا به صورت غیرمتمرکز و بدون مسئول مرکزی و اصلی کار نماید. اجماع توزیع شده توافق داده‌ها را در بین نودهای موجود در یک سیستم توزیع شده تضمین می‌ نماید یا سبب توافق در مورد یک پیشنهاد می‌شود. الگوریتم اجماع مکانیسمی است که از طریق آن یک شبکه بلاک چین به اجماع می‌رسد.

 

  • احراز هویت دو عاملی (2FA / Two-Factor Authentication):

احراز هویت دو عاملی یا دو مرحله‌ای که با علامت اختصاری 2AF شناخته می‌شود، روشی برای دسترسی به حساب آنلاین و یا حتی سیستم کامپیوتر است، که نیازمند وارد کردن دو شکل مختلف از اطلاعات است. احرا زهویت دو عاملی در بیشتر صرافی‌های ارز دیجیتال وجود دارد که شما می‌توانید در کنار یک پسورد امن، این امکان اضافی را نیز فعال نمایید، تا بتوانید وارد حساب خود شوید. محبوب‌ترین روش برای احراز هویت دو عاملی در صرافی‌های کریپتو، Google Authenticator  است. هر زمان که می‌خواهید وارد حساب کاربری صرافی شوید، علاوه بر وارد کردن پسورد اصلی خود، یک کد نیز به این برنامه ارسال می‌شود، که باید آن را نیز وارد نمایید. این کار باعث امنیت بیشتر حساب شما می‌شود.

 

  • احساس [بازار] (Sentiment):

احساسات بازار اشاره به رفتار کلی جامعه فعالان ارز دیجیتال به این حوزه یا سرمایه‌گذاران یک بازار خاص مالی نسبت به آن بازار دارد. برخی اعتقاد دارند وقتی احساسات بازار بیش از حد امیدوارانه (در بازار گاوی) یا بیش از حد نومیدانه (در بازار خرسی) می‌شود، می‌توان انتظار داشت تا روند جاری بشکند.

 

  • ارتفاع بلاک (Block Height):

تعداد بلاک‌های موجود در بلاک چین قبل از بلاک مورد نظر یا به عبارت دیگر، تعداد کل بلاک‌های زنجیره تاکنون است.

 

  • رمزارز خارج از لجر (Off-Ledger Currency):

ارز دیجیتالی که خارج از لجر بلاک چین مشخص شده ساخته شده است اما برای آن شبکه مورد پذیرش و استفاده است.

 

  • رمزارز داخل لجر (On-Ledger Currency):

ارز دیجیتالی که در لجر بلاک چین ایجاد شده است و در لجر بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند بیت کوین.

 

  • ارز دیجیتال (Cryptocurrency):

واسطه دیجیتالی معاملات است که از رمزنگاری قوی بهره می‌برد تا تراکنش‌های مالی را ایمن و ایجاد واحد‌های اضافی را کنترل و انتقال دارایی را تایید نماید. به طور کلی، به تمام کوین یا توکن هایی که در بازار وجود دارند، کریپتوکارنسی، رمزارز و یا ارز دیجیتال می گویند.

 

  • ارز دیجیتال (Digital Currency):

ارز دیجیتال یا رمزارز، پول یا دارایی مشابه پول است که اساساً در سیستم‌های رایانه‌ای و به شکل دیجیتال است و برخلاف ارزهای فیزیکی سنتی تنها به شکل دیجیتالی وجود دارد. ارز دیجیتال از طریق اینترنت، مدیریت و ذخیره یا مبادله می‌شود.

 

  • ارز دیجیتال با پشتوانه ارز فیات (Fiat-Pegged Cryptocurrency):

به آن رمزارز دارای پشتوانه نیز می‌گویند. این نوع رمز ارزها به صورت کوین، توکن یا دارایی‌های صادر شده بر بستر بلاک چین است و متصل به ارزهای فیات مانند دلار است. هر رمزارز دارای پشتوانه به طور تضمینی، همواره دارای پشتوانه پولی مشخصی تولید می‌شود.

 

  • ارز دیجیتال با پشتوانه طلا (Gold-Backed Cryptocurrency):

کوین یا توکن صادر شده ای است که پشتوانه آن مقدار مشخصی طلا است. برای مثال، یک توکن با پشتوانه طلا به ازای هر یک واحد توکن ۱ گرم طلا در صندوقی به امانت گذاشته و ذخیره می‌کند. قیمت این توکن همواره برابر با قیمت ۱ گرم طلا خواهد بود.

 

  • ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC):

CBDC مخفف Central Bank Digital Currency است. نوع جدیدی از رمزارزها است که توسط بانک مرکزی صادر می‌شود و وضعیت قانون‌گذاری آنها به مقررات یا قانون دولت بستگی دارد.

 

  • ارزش بازار (Market Capitalization / Market Cap / MCAP):

به ارزش کلی یک ارز دیجیتال می‌گویند. ارزش بازار یکی از روش‌های رتبه‌بندی و کشف میزان ارزشمند بودن یک ارز دیجیتال است. فرمول این شاخص، تعداد سهام ضرب در قیمت سهم است.

 

  • اسپات (Spot):

قرارداد یا تراکنش خرید یا فروش ارز دیجیتال برای تسویه، پرداخت و تحویل آنی ارز دیجیتال در بازار است.

  • بلاک (Block):

بلاک‌ها پرونده‌هایی هستند که داده‌های مربوط به شبکه رمز ارز را برای همیشه ثبت می نمایند. یک بلاک نگهدارنده تراکنش‌های انجام شده در هر مقطع زمانی در بلاک چین است بنابراین، یک بلوک مانند صفحه دفتر یا دفتر ثبت است.

  • بلاک جنسیس (Genesis Block):

اولین بلاک اطلاعات که پردازش، تایید و استخراج شده تا بلاک چین جدید شکل بگیرد؛ اغلب اوقات به آن، بلاک صفر یا بلاک ۱ نیز می‌گویند.

  • بلاک چین (Blockchain):

بلاک چین یک نوع دیتابیس و بستری برای ذخیره اطلاعات به حساب می‌آید. بزرگترین ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم از تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌ نمایند. از دو کلمه بلاک (Block) و چین (Chain) تشکیل شده است زیرا اطلاعات در فناوری بلاک چین داخل یک سری بلاک‌هایی قرار می‌گیرند که این بلاک‌ها زنجیره‌وار به یکدیگر متصل هستند.

 

  • بلاک چین عمومی (Public Blockchain):

اگر کسی بخواهد یک بلاک چین کاملا باز مانند بیت کوین بسازد، که به هر کسی اجازه فعالیت در شبکه را بدهد، می‌تواند به سراغ بلاکچین عمومی برود. بلاکچین عمومی هیچ محدودیتی برای کاربران ندارد. هر کسی که اتصال اینترنت داشته باشد، می‌تواند به این نوع شبکه‌ها دسترسی داشته باشد و شروع به تایید و ارسال تراکنش‌ها نماید. معمولا این شبکه‌ها برای ساخت و تایید بلاک‌های جدید، مشوق‌هایی برای کاربران در نظر می‌گیرند. کاربران در هر زمانی می‌توانند پروتکل را دانلود نمایند.

 

  • بلاک چین کنسرسیوم (Consortium Blockchain):

بلاک چین خصوصی که در آن، یک کنسرسیوم اطلاعات را بدون دسترس عموم به اشتراک می‌گذارد، در حالی که متکی به ویژگی‌های شفاف و تغییرناپذیر بلاک چین است.

  • بلاک چین لایه اول (Layer-1 Blockchain):

راهکارهایی برای بهبود مقیاس‌پذیری لایه اصلی یک شبکه بلاک چین است. یکی از روش‌های شناخته شده، تغییر الگوریتم اجماع در شبکه بلاک چین است.

 

  • بلاک کهنه (Stale Block):

بلاکی که با موفقیت استخراج شده اما وارد بلاک چین نشده زیرا بلاک دیگری با ارتفاع شبکه برابر، زودتر به زنجیره اضافه شده است.

 

  • بلاکچین خصوصی (Private Blockchain):

نوعی شبکه بلاکچین است که تنها یک سازمان واحد، اختیار شبکه را به عهده دارد. پلتفرم‌های بلاکچین خصوصی معمولاً برای استفاده در شبکه داخلی یک شرکت یا تشکیلاتی خاص تولید می‌شوند. بر خلاف شبکه بلاک چین عمومی، بلاکچین خصوصی، غیرمتمرکز نیست و البته کسی هم به آن دسترسی ندارد، مگر این که از طرف مدیر تشکیلات یا شرکت تایید شده باشد. این نوع بلاک چین ها نوعی از دفتر کل مجازهستند. این دفتر کل‌ها اغلب برای سازمان‌هایی مناسب است که باید اطلاعات محرمانه و خصوصی را دور از دسترس همگان نگهداری می شود.

  • بیت (Bits):

واحد جزیی و اعشاری بیت کوین است. یک‌ میلیون بیت در یک بیت کوین وجود دارد.

  • پروپوزال بهبود اتریوم (EIP):

EIP مخفف کلمه Ethereum Improvement Proposal است. EIP یک سند طراحی است که اطلاعات را به جامعه اتریوم ارائه می‌دهد ، یا ویژگی جدیدی را برای اتریوم یا محیط آن توصیف می‌نماید. پروپوزال بهبود اتریوم استانداردهای پلتفرم اتریوم نظیر مشخصات فنی پروتکل اصلی، API کلاینت‌ها و استانداردهای قرارداد را توضیح می‌دهد.

 

  • پروتکل (Protocol):

پروتکل‌ها مجموعه قوانینی هستند که به داده‌ها اجازه می‌دهند تا بین کامپیوترها به اشتراک گذاشته شوند. در بلاک چین‌ها، این پروتکل‌ها هستند که ساختار شبکه را تعیین می نمایند. برای مثال، پروتکل بیت کوین اثبات کرده که پول دیجیتالی می‌تواند در فضای اینترنت به صورت امن مبادله شود. هر رمز ارزی که در دنیا وجود دارد، پرتکل خاص خود را دارد که نحوه عملکرد آن را تعریف می‌نماید. البته پروتکل‌ها تنها محدود به رمز ارزها و بلاکچین نیستند.

 

  • پلتفرم (Platform):

به طور کلی، پلتفرم یا بستر به معنی محیطی است که نرم افزارها می‌توانند در آن راه‌اندازی شوند و توسعه یابند. بیشتر پلتفرم‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا با دیگر کاربران از طریق اینترنت تعامل داشته باشند. در دنیای رمز ارزها، به صرافی‌ها و پروژه‌های رمز ارزی که در آنها امور مالی دخیل است، پلتفرم یا بستر می‌گویند.

  • تابع هش (Hash Function):

به هر تابعی که اطلاعات با اندازه دلخواه را به اطلاعاتی با اندازه ثابت آدرس‌دهی نماید، تابع هش می‌گویند. این دیتاها با نام Value یا ارزش شناخته می‌شوند. این ارزش‌هایی که از تابع هش خارج می‌شوند، با نام‌های ارزش هش (Hash Value)، کد هش (Hash Code)، دیجی ست (Digiset) یا هش (Hash) شناخته می‌شوند.

 

  • تابع هش رمزنگاری (Cryptographic Hash Function):

هش‌های رمزنگاری، از ورودی‌های تراکنش دارای اندازه‌های مختلف، مقادیر هش منحصر به فرد و با اندازه ثابت تولید می‌ نماید. این پیام زمانی که رمزگشایی می‌شود، می‌تواند به جای پسورد ذخیره شود و بعدا برای تایید کاربر استفاده شود.

 

  • تاریخ عرضه (Date of Launch):

اصطلاحی است که برای زمان به فروش رساندن توکن‌های ICO به کار می‌رود.

 

  • ترس، عدم اطمینان و شک (FUD / Fear, Uncertainty and Doubt):

مخفف عبارت Fear, Uncertainty, Doubt و به معنای ترس، عدم اطمینان و شک است. FUD یک استراتژی برای تحت تاثیر قرار دادن ارزهای دیجیتال خاص یا به طور کل بازار ارزهای دیجیتال است. این امر با پخش اطلاعات منفی، گمراه‌کننده و اشتباه صورت می‌گیرد. این اصطلاح زمانی در تریدر به وجود می‌آید، که بازار نزولی است و یا با اصلاح روبرو شده است. سرمایه گذار در این مواقع معمولا به طور احساسی تصمیم به فروش ارز دیجیتال خود می‌گیرد تا از ضرر بیشتر خود جلوگیری نماید؛ در حالی که در بیشتر مواقع با قیمت پایین‌تر از چیزی که خریده، می‌فروشد و با ضرر مواجه می‌شود.

 

  • تله خرسی (Bear Trap):

تله خرسی کاهش سریع قیمت در یک روند صعودی است. تله‌های خرسی اغلب قبل از بازگشت سریع به روند صعودی، حمایت های قیمت را شکسته و تریدرها را ترغیب می‌ نماید لذا بعد از شکسته شدن سطح پشتیبانی، پوزیشن‌های فروش یا Short باز میشود.

 

  • تله گاوی (Bull Trap):

تله گاوی افزایش سریع قیمت در یک روند نزولی است. تله گاوی همانند همتای خرسی خود، احساس اشتباه درباره واژگونی قیمت را منتقل می‌ نماید. در این حالت یک تله گاوی به گونه‌ای طراحی شده است که تریدرهای خوشبین را به باز کردن پوزیشن خرید یا Long روی دارایی ترغیب نماید.

 

  • توکن غیر قابل تعویض (Non-Fungible Token / NFT):

توکن‌های غیرقابل تعویض، غیر مثلی، غیر قابل معاوضه به رمزارزهایی گفته می‌شود که هر کدام از آنها منحصر به‌ فرد بوده و قیمت هر توکن با توکن دیگر از نوع خود تفاوت دارد؛ همچنین این توکن‌ها را نمی توان به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم نمایید. از NFTها در بازی‌های بلاک چینی و برای اثبات اصالت و مالکیت دارایی‌های دیجیتال مانند آثار هنری، موسیقی، املاک و مستغلات و غیره استفاده می‌شود.

  • جایزه بلاک (Block Reward):

پاداش بلاک به تعداد ارزهای دریافت شده توسط ماینر در صورت استخراج موفقیت آمیز بلاک یک رمز ارز اشاره دارد. این پاداش مشوقی برای ماینراست که طی ماینینگ، به طور موفقیت‌آمیز هش معتبر را محاسبه می‌ نماید.

 

  • جایزه ماینینگ (Mining Reward):

جایزه‌ای که حاصل در اختیار گذاشتن منابع محاسباتی برای پردازش تراکنش‌ها است. جایزه های ماینینگ معمولا ترکیبی از کوین‌های تازه صادر شده و کارمزد تراکنش‌ها است.

 

  • جی بی ای (JBA / Japan Blockchain Association):

 JBA مخفف عبارت Japan Blockchain Association و انجمن بلاک چین ژاپن است. تمرکز اصلی این انجمن توسعه تکنولوژی بلاک چین در کشور ژاپن است.

  • جِیگر (Jager):

کوچکترین واحد کوین BNB است. هر ۱۰۰ میلیون Jager معادل ۱ واحد BNB است.

 

  • جیوه (Gwei):

Wei کوچکترین واحد بخش پذیر رمز ارز اتر بوده و جیوه معادل یک میلیارد wei است. کارمزد تراکنش های شبکه اتریوم با واحد Gwei محاسبه می‌شود.

چند امضایی یا مالتی سیگ (Multi-sig):

آدرس‌های چند امضایی با توجه به درخواست بیش از یک کلید برای تایید تراکنش، لایه امنیتی بیشتری ارائه می‌دهند. کیف پول‌های چند امضایی یا Multisig  هستند که نیازمند دو یا چند کلید خصوصی برای امضای تراکنش‌ها فراهم می آورد.

  • حجم معاملات (Volume):

مقدار ارز دیجیتالی که در بازه زمانی مشخص، برای مثال ۲۴ ساعت اخیر معامله می‌شود. حجم معاملات می‌تواند جهت و نوسان ارز دیجیتال و همچنین پیش بینی از قیمت آینده و میزان تقاضای آن را نشان دهد. حجم معاملات اندیکاتور بسیار مهمی برای معامله گران است، تا میزان سوددهی یک رمز ارز در آینده را تشخیص دهند.

 

  • حد ضرر (Stop Loss):

پس از ورود به موقعیت باز در یک معامله، معامله‌گر می‌تواند با تعیین و مشخص کردن این دستور، به کارگزاری اعلام نماید تا در صورت رسیدن قیمت به حد مشخص شده در دستور حد ضرر، به صورت خودکار معامله را ببندد و از زیان بیشتر معامله‌گر جلوگیری کند. به شکل متضاد، حد سود (Take Profit) را هم می‌توان تعیین نماید.

 

  • حد گس (Gas Limit):

گس لیمیت، حداقل گس مورد نیاز برای اجرای یک دستور در پلتفرم اتریوم است. این مقدار توسط کاربر تعیین نمی‌شود و به حجم محاسبات مورد نیاز برای اجرای یک دستور در پلتفرم محاسباتی شبکه اتریوم بستگی دارد.

خرس (Bear):

به افراد بدبینی که گمان می‌کنند سرمایه آنها در حال افت قیمت است و دست به فروش سرمایه خود می‌زنند خرس می‌گویند.

  • دارایی رمزنگاری شده (Cryptoasset):

دارایی رمزنگاری شده هر دارایی دیجیتالی است که از فناوری‌های رمزنگاری برای حفظ عملکرد خود به عنوان ارز یا برنامه غیرمتمرکز استفاده می‌ نماید.

 

  • دامپ (Dump):

به فروش ناگهانی دارایی‌های دیجیتال گفته می‌شود.

 

  • دامپ کردن (Dumping):

یک فروش جمعی بزرگ در بازار است که زمانی اتفاق می‌افتد که مقادیر زیادی از یک رمز ارز خاص در مدت زمان کوتاهی فروخته و منجر به کاهش قیمت ها می‌شود.

 

  • دفتر کل (Ledger):

تمام اطلاعات ذخیره شده در شبکه‌های بلاک چین در محلی به نام دفتر کل یا لجر آن شبکه ذخیره خواهد شد. این دفتر کل، تمام تراکنش‌های شبکه را در خود ذخیره دارد.

 

  • دفتر کل مرکزی (Central Ledger):

دفتر کل، تحت اختیار آژانس یا سازمان متمرکز نظیر بانک است که تمام تراکنش‌های مالی را ثبت می‌ نماید. نمونه این دفاتر کل در دنیای بلاکچین، دفتر کل توزیع شده (DLT) است، که تمام تراکنش‌ها و بلاک‌ها در آن ثبت می‌شوند. در واقع بلاک چین، خود زیرشاخه‌ای از دفتر کل توزیع شده است.

 

  • دفترکل اعتباردهی (Attestation Ledger):

دفتر کل امور محاسبات روزانه‌ای است که برای ارائه و جمع آوری مدارک تراکنش‌ها طراحی شده است. معمولا از دفتر کل اعتباردهی برای تایید و اعتباردهی تراکنش‌های مالی انجام شده و یا برای اثبات هویت تراکنش یا محصولات استفاده می‌شود.

 

  • دفترکل بدون مجوز (Unpermissioned Ledger):

در بلاک چین‌های دارای مجوز، کنترل دسترسی برخی عملکردها در اختیار تنها تعدادی از مشارکت کنندگان مشخص قرار دارد. به همین دلیل، این بلاک چین‌ها با زنجیره بلاک‌های عمومی و خصوصی تفاوت دارند. اما برخی بلاکچین‌ها بدون مجوز هستند؛ برای مثال، شبکه بیت کوین به هر کسی اجازه می‌دهد که با تبدیل شدن به یک نود کامل (Full Node) در شبکه مشارکت نماید. هر کسی می‌تواند نقش Read-Only یا فقط خواندن را در شبکه داشته باشد، و یا می‌تواند تغییرات قانونی در شبکه (مانند افزودن بلاک جدید یا داشتن یک کپی از کل بلاکچین) اعمال نماید. چنین شبکه‌هایی که به همه افراد اجازه مشارکت می‌دهند، با نام‌های باز، عمومی یا بدون مجوز شناخته می‌شوند.

 

  • دفترکل توزیع شده (Distributed Ledger):

دفتر توزیع شده یک پایگاه داده است که به طور مشترک در چندین سایت، موسسه یا جغرافیای مختلف به اشتراک گذاشته می‌شود و توسط چندین نفر قابل دسترسی است. دفترهای اصلی توزیع شده همان فناوری است که توسط بلاک چین استفاده می‌شود و این فناوری است که بیت کوین از آن استفاده می‌ نماید. دفترکل توزیع شده همانطور که از نامش مشخص است مرکزیت خاصی ندارد و توسط نهاد یا ارگانی مدیریت و کنترل نمی‌شود. تمامی اطلاعات موجود اعم از داده‌های مالی، غیر مالی و سایر داده‌ها، دیگر داخل یک سرور نگهدارنمی‌شود، بلکه بین بی‌شمار سیستم توزیع می‌شود.

 

  • دفترکل کپی شده (Replicated Ledger):

کپی از دفترکل توزیع شده در شبکه‌ای که در دسترس تمام جامعه آن شبکه ارز دیجیتال است.

 

  • دفترکل مجاز (Permissioned Ledger):

این یک دفتر کل توزیع‌ شده (DLT) است که برخلاف بلاک چین عمومی، متن بسته (Closed-Source) است و افراد و سازمان‌ها برای دسترسی به آن نیاز به اجازه دسترسی دارند. این دفتر کل‌ها اغلب برای سازمان‌هایی مناسب هستند که باید اطلاعات محرمانه و خصوصی را دور از دسترس همگان نگهداری نمایند. این دفاتر کل با دیتابیس متمرکز متفاوت هستند؛ زیرا همه داده‌ها با استفاده از رمزنگاری ایمن و امضاهای دیجیتالی تایید می‌شوند. از نمونه‌های دفتر کل نیازمند مجوز می‌توان به R3، R3i و هایپر لجر اشاره کرد.

 

  • دلفین (Dolphin):

فردی که مقدار نسبتا زیادی رمز ارز دارد. این شخص هنوز نهنگ نشده است اما از ماهی یا ریز ماهی بودن ارتقا یافته است

  • ذخیره سازی آفلاین (Offline Storage):

ذخیره‌سازی یک ارز دیجیتال در دستگاه یا سیستمی که به اینترنت متصل نمی‌شود.

 

  • ذخیره سازی آنلاین (Online Storage):

ذخیره سازی ارز دیجیتال در دستگاه یا سیستمی که به اینترنت متصل است. ذخیره سازی آنلاین راحت تر است اما خطر سرقت را افزایش می‌دهد.

 

  • ذخیره سازی سرد یا آفلاین (Cold Storage):

کیف پول آفلاین ارزهای دیجیتال معمولا شامل کیف پول‌های سخت افزاری بدون تصدی، USB ها، رایانه‌های آفلاین یا کیف پول‌های کاغذی هستند. این نوع ذخیره که به آن ذخیره‌سازی سرد یا آفلاین می‌گویند، امن‌ترین نوع نگهداری رمز ارزهاست.

 

  • ذخیره‌سازی گرم یا آنلاین (Hot Storage):

به ذخیره‌سازی آنلاین کلیدهای خصوصی برای دسترسی سریع‌تر به ارزهای دیجیتال گفته می‌شود. تمام کیف پول‌های دسکتاپ، تحت وب، موبایل و افزونه مرورگر از نوع گرم هستند.

  • راه‌حل مقیاس‌پذیری (Scalability Solution):

به راه‌هایی که در صدد حل مشکل مقیاس‌پذیری شبکه‌های بلاک‌چین هستند، اطلاق می‌شود. به عنوان مثال می‌توان از رول‌آپ‌ها، شاردینگ، آپتیمیسم و لایتنینگ به عنوان چند نمونه نام برد.

 

  • راهکارهای لایه دوم (Second-Layer Solutions):

مجموعه راهکارهایی که بر بستر بلاک‌چین عمومی ایجاد شده‌اند تا مقیاس پذیری و کارایی بلاک‌چین به ویژه در ریز‌تراکنش‌ها را افزایش دهند. مثال‌هایی از این راهکارها شامل مواردی همچون: شبکه لایتنینگ، پلاسما، TrueBit و… است.

 

  • رتبه (Rank):

جایگاه نسبی ارز دیجیتال از لحاظ ارزش بازار رمز ارز است.

 

  • رمزنگاری (Cryptography):

یکی از حوزه‌های مطالعاتی است و برای ایمن‌سازی اطلاعات و جلوگیری از خوانش اطلاعات توسط شخص ثالث استفاده می‌شود. رمزنگاری برای اولین بار، حدود ۴۰۰۰ سال قبل در مصر باستان استفاده شد و سپس، اقوام دیگر نیز از این روش برای ارسال اسناد و مدارک مهم و سری خود استفاده می نمایند. رمزگذاری در طول زمان پیشرفت نمود و رمزگشایی آن سخت تر و سخت‌تر شد. امروزه برای رمزگشایی برخی الگوریتم‌های رمزنگاری، باید توان محاسباتی و هزینه بسیار زیادی مصرف نمود.

  • زنجیره تامین (Supply Chain):

زنجیره تامین، شبکه‌ای از افراد و شرکت‌هایی است که در خلق و توزیع یک محصول یا خدمت نقش دارند.

 

  • زنجیره جانبی (Side Chain):

دفتر کلی مجزا در بلاک‌چین است که به موازات بلاک‌چین اصلی اجرا می‌شود و در آن مسیر دو طرفه‌ای بین زنجیره اصلی و جانبی وجود دارد. این امر به زنجیره جانبی امکان می‌دهد تا به صورت مستقل از زنجیره اصلی فعالیت و از پروتکل یا مکانیزم خود استفاده نماید.

 

  • زنجیره رله (Relay Chain):

Relay Chain زنجیره مرکزی شبکه بلاکچین پولکادات است. این زنجیره به عنوان قلب اکوسیستم پولکادات نیز شناخته می‌شود.

  • ساتوشی (SATS):

کوچکترین واحد بیت کوین به ارزش ۰.۰۰۰۰۰۰۰۱ بیت کوین (هر ۱ بیت کوین = ۱۰۰ میلیون ساتوشی) است. تراکنش‌های کوچک‌تر از ۵۴۶ ساتوشی گرد و خاک (dust) نامیده می‌شوند و معمولا توسط ماینرها پردازش نمی‌شوند.

 

  • ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto):

نام مستعار فرد یا گروه خالق پروتکل بیت کوین و نرم‌افزار Bitcoin-Qt در سال ۲۰۰۹. هویت ساتوشی ناکاموتو تایید نشده است و مشخص نیست کدام فرد یا گروه پشت این ایده بوده است.

 

  • سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO):

سازمانی که با قوانین موجود در قراردادهای هوشمند اداره می‌شود. ایده پشت یک DAO ایجاد شرکت یا سازمانی است که بدون مدیریت سلسله مراتبی می‌تواند کاملا عملکرد داشته باشد.

  • شارد (Shard):

بخشی از شبکه بلاک‌چین که هر کدام داده‌های خود را دارا هستند. به هر یکی از این بخش‌ها، شارد گفته می‌شود.

 

  • شاردینگ (Sharding):

شاردینگ‌ یک رویکرد مقیاس‌پذیری است که با تفکیک بلاک‌چین به بخش‌های مختلف به نام شارد (shard) که شامل سابقه تراکنش‌ها و وضعیت‌های شبکه است، پردازش موازی را ممکن می‌سازد.

 

  • شبکه (Network):

در کامپیوتر، شبکه شامل دو یا بیشتر از دو کامپیوتر است که به یکدیگر متصل شده‌اند و می‌توانند فایل‌های مختلف را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. در بلاک چین، به مجموعه‌ی نودهایی که در لحظه در بلاکچین فعالیت می‌کنند، شبکه گفته می‌شود.

 

  • شبکه توزیع شده (Distributed Network):

نوعی شبکه است که توان پردازشی و اطلاعات آن بدون وجود مسئول متمرکز بین نودها پخش شده است و داده‌ها و برنامه‌ها در آن برخلاف یک مکان به چندین منبع وابسته هستند.

 

  • شت کوین (Shitcoin):

کوینی که استفاده یا ارزش بالقوه‌ای ندارد.

 

  • شیلینگ (Shilling):

به هواداری و تبلیغ پرشور از یک رمزارز یا ICO گفته می‌شود.

  • صرافی غیرمتمرکز (DEX / Decentralized Exchange):

یک صرافی همتا به همتا که به کاربران امکان می‌دهد تا ارزهای دیجیتال و سایر دارایی‌ها را بدون دخالت واسطه، خرید و فروش نمایند. صرافی غیرمتمرکز ارز دیجیتال بستری است که می‌توانیم رمز ارزهای مختلف را بدون نیاز به یک نهاد متمرکز معامله نماییم. کدهای این صرافی‌ها برای همه قابل دسترس است. همه‌ی افراد می‌توانند طریقه کارکرد این صرافی‌ها را مشاهده نمایند 

 

  • صرافی متمرکز (Centralized Exchange):

صرافی‌های متمرکزنوعی از صرافی ارزهای دیجیتال هستند که توسط شرکتی اداره می‌شود که به صورت متمرکز بوده و یک شخص یا گروه مالک آن است. در حال حاضر معروف‌ترین صرافی متمرکز دنیا، صرافی بایننس است.

  • طرح پامپ و دامپ (Pump and Dump Scheme/‏ P&D):

طرح پامپ و دامپ نوعی کلاهبرداری و دستکاری قیمت است و زمانی اتفاق می‌افتد که فرد با افراد با فروش ناگهانی کوین های خود قیمت آن را دامپ (ریزش ناگهانی قیمت) و سپس دوباره شروع به خرید آنها در کف قیمت نمایند. این خرید زیاد باعث پامپ شدن قیمت (افزایش ناگهانی و سریع قیمت) می‌شود و کلاهبرداران چندین برابر سود دریافت می نمایند. پس از دریافت سود، دوباره کوین‌ها را فروخته و قیمت را دامپ می‌کنند و این چرخه می‌تواند مدام تکرار شود. البته در زمان خرید، این افراد می‌توانند اطلاعات نادرستی از این رمز ارز منتشر و مردم را برای سرمایه‌گذاری جذب و با پامپ و دامپ، پول آنها را از چنگشان خارج نمایند.

 

  • طرح پانزی (Ponzi Scheme):

طرح پانزی یک روش کلاهبرداری در سرمایه گذاری است که سود بسیار زیاد و ریسک بسیار کم وعده می‌دهد. در این نوع طرح‌ها، سودها از طریق پول‌های سرمایه گذاران جدید تامین می‌شود و به سرمایه گذاران قدیمی داده می‌شود. پروژه‌های پانزی تمام تمرکز خود را بر روی جذب مشتریان جدید می‌گذارند؛ زیرا برای پرداخت سود به مشتریان، آنها نیازمند مشتریان جدید هستند. زمانی که جذب سرمایه‌گذار جدید دشوار شد و یا درخواست مشتریان فعلی برای برداشت پول‌هایشان زیاد شد، شرکت‌های پانزی از هم می‌پاشند و سرمایه مردم را به غارت می‌برند.

  • عرضه اولیه توکن (ITO / Initial Token Offering):

مشابه با ICO است اما تمرکز آن بر روی عرضه توکن با کاربرد واقعی در نرم‌افزارها یا استفاده در اکوسیستم ارز دیجیتال است.

 

  • عرضه اولیه توکن بهادار (STO / Security Token Offering):

نوعی عرضه اولیه عمومی که در آن توکن بهادار به فروش می‌رسد.

 

  • عرضه اولیه جایزه (IBO / Institutional Buyout):

عرضه اولیه جایزه یا IBO فرآیندی با مدت محدود است که طی آن، ارز دیجیتال جدیدی در اختیار عموم قرار می‌گیرد و در بین کسانی که زمان و مهارت خود را صرف کرده‌اند تا ارز دیجیتال جایزه بگیرند توزیع می‌شود. برخلاف ICO که طی آن باید کوین خریداری نمایند، در IBO بیشتر به تعهد ذهنی و عملکرد از جانب دریافت کننده نیاز است.

 

  • عرضه اولیه سهام (IPO / Initial Public Offering):

به زمانی اشاره دارد که یک شرکت خصوصی برای اولین بار سهام خود را به مردم عرضه می نمایند.

 

  • عرضه اولیه صرافی (IEO / Initial Exchange Offering):

IEO یکی از روش‌های فروش توکن است که در آن یک صرافی به نمایندگی از یک استارتاپ اقدام به عرضه توکن‌های آن استارتاپ می‌ نماید.

 

  • عرضه اولیه صرافی غیر متمرکز (IDO / Initial Dex Offering):

IDO یکی از مدل‌های جذب سرمایه و فروش توکن در حوزه دیفای و صرافی‌های غیرمتمرکز است. IDO برخلاف روش‌های ICO و IEO غیر متمرکز است و کاربرد آن در پروتکل‌های دیفای است که برای ساخت سیستم‌های مالی نوآورانه و مقیاس‌پذیر استفاده می‌شود.

 

  • عرضه اولیه کوین (ICO / Initial Coin Offering):

نوعی فرآیند جذب سرمایه یا فروش عمومی برای شرکت‌های نوپا است که در این فرآیند، از فروش اولیه ارز دیجیتال به عنوان ابزار جذب سرمایه استفاده می‌شود. به دلیل ظهور پروژه‌های کلاهبرداری و دستکاری در بازار، فرآیندهای ICO مورد انتقاد هستند.

 

  • عرضه اولیه مستقل و غیرمتمرکز کوین (DAICO):

روشی برای تأمین بودجه غیرمتمرکز پروژه‌ها که نوعی حکمرانی را در فرآیند ICO معرفی می‌کند و به پشتیبانان اجازه می‌دهد در صورت تحقق برخی شرایط برای بازگشت وجوه خود رای دهند.

غیرمتمرکز (Decentralized):

غیرمتمرکزسازی به ویژگی سیستمی اشاره می‌ نماید که در آن، نودها یا عاملان موجود به صورت توزیع شده فعالیت می‌ نمایند تا به هدف کلی دست یابند. در بلاک چین، عدم تمرکز به انتقال کنترل و تصمیم گیری از یک نهاد متمرکز (فرد، سازمان یا گروه آن) به یک شبکه توزیع شده اشاره دارد.

  • فاست (Faucet):

سیستم کسب درآمد ارز دیجیتال بر بستر وب سایت یا برنامه هایی‌ست که به کاربران به ازای انجام وظایف مشخصی، جایزه می‌دهد. فاست روشی است که هنگام عرضه اولیه آلتکوین استفاده می‌شود تا نظر افراد را به کوین مورد نظر جلب نمایند.

 

  • فناوری دفترکل توزیع شده (DLT):

فناوری موجود در دفتر کل توزیع شده است. یک پایگاه داده که توسط چندین شرکت کننده در چندین مکان به اشتراک گذاشته شده است. این فناوری که مبنای ساخت بلاک چین است اغلب اوقات در بافت شرکتی مورد بحث قرار می‌گیرد.

 

  • فورک بلاکچین (Fork):

فورک ها یا جداسازی زنجیره، نسخه دیگری از بلاک چین مورد نظر را ایجاد می‌ نمایند و پس از آن، دو بلاکچین وجود خواهد داشت که همزمان با هم اجرا می‌شوند. برای مثال می‌توان به اتریوم و اتریوم کلاسیک اشاره کرد.

 

  • فومو (FOMO / Fear of Missing Out):

مخفف عبارت Fear of Missing Out به معنای ترس از دست دادن فرصت سرمایه گذاری است. این احساس معمولا در بازارهای صعودی و زمانی که قیمت رمز ارزها افزایش می‌یابد در سرمایه گذار یا تریدر ایجاد می‌شود. فومو بسیار خطرناک است و باعث تصمیمات احساسی، خرید در قله و در نهایت ضرر سرمایه گذاری می‌شود.

 

  • فیات یا ارز سنتی (Fiat):

ارز یا پول فیات، پول رایج قانونی است که توسط دولت و بخش‌های آن نظیر خزانه‌داری فدرال و سیستم بانکداری دولتی نظیر بانکداری ذخیره کسری پشتیبانی می‌شود. فیات می‌تواند به صورت پول فیزیکی یا الکترونیکی وجود داشته باشد.

 

  • فیشینگ (Phishing):

یکی از متداول‌ترین تکنیک‌های حملات سایبری است. فیشینگ زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی یا گروهی خود را جای نهاد یا کسب‌وکار معتبر جای می‌زنند و با فریب کاربران، اطلاعات مهمی مثل جزئیات کارت اعتباری، نام کاربری و رمز عبور آن‌ها را جمع‌آوری می‌ نمایند. این حملات در حوز ارزهای دیجیتال  نیز بسیار متداول هستند؛ برای مثال، مهاجم می تواند یک وبسایت واقعی را عینا کپی نماید و تنها تعدادی از کاراکترهای لینک آن را تغییر دهد تا کاربران متوجه تفاوت این سایت با سایت اصلی نشوند. در این وبسایت مهاجم آدرس کیف پول خود را قرار می‌دهد و پس از آن که کاربر از این سایت خرید کرد، تراکنش مستقیم وارد کیف پول مهاجم می‌شود و به سرقت می‌رود.

  • فاست (Faucet):

سیستم کسب درآمد ارز دیجیتال بر بستر وب سایت یا برنامه هایی‌ست که به کاربران به ازای انجام وظایف مشخصی، جایزه می‌دهد. فاست روشی است که هنگام عرضه اولیه آلتکوین استفاده می‌شود تا نظر افراد را به کوین مورد نظر جلب نمایند.

 

  • فناوری دفترکل توزیع شده (DLT):

فناوری موجود در دفتر کل توزیع شده است. یک پایگاه داده که توسط چندین شرکت کننده در چندین مکان به اشتراک گذاشته شده است. این فناوری که مبنای ساخت بلاک چین است اغلب اوقات در بافت شرکتی مورد بحث قرار می‌گیرد.

 

  • فورک بلاکچین (Fork):

فورک ها یا جداسازی زنجیره، نسخه دیگری از بلاک چین مورد نظر را ایجاد می‌ نمایند و پس از آن، دو بلاکچین وجود خواهد داشت که همزمان با هم اجرا می‌شوند. برای مثال می‌توان به اتریوم و اتریوم کلاسیک اشاره کرد.

 

  • فومو (FOMO / Fear of Missing Out):

مخفف عبارت Fear of Missing Out به معنای ترس از دست دادن فرصت سرمایه گذاری است. این احساس معمولا در بازارهای صعودی و زمانی که قیمت رمز ارزها افزایش می‌یابد در سرمایه گذار یا تریدر ایجاد می‌شود. فومو بسیار خطرناک است و باعث تصمیمات احساسی، خرید در قله و در نهایت ضرر سرمایه گذاری می‌شود.

 

  • فیات یا ارز سنتی (Fiat):

ارز یا پول فیات، پول رایج قانونی است که توسط دولت و بخش‌های آن نظیر خزانه‌داری فدرال و سیستم بانکداری دولتی نظیر بانکداری ذخیره کسری پشتیبانی می‌شود. فیات می‌تواند به صورت پول فیزیکی یا الکترونیکی وجود داشته باشد.

 

  • فیشینگ (Phishing):

یکی از متداول‌ترین تکنیک‌های حملات سایبری است. فیشینگ زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی یا گروهی خود را جای نهاد یا کسب‌وکار معتبر جای می‌زنند و با فریب کاربران، اطلاعات مهمی مثل جزئیات کارت اعتباری، نام کاربری و رمز عبور آن‌ها را جمع‌آوری می‌ نمایند. این حملات در حوز ارزهای دیجیتال  نیز بسیار متداول هستند؛ برای مثال، مهاجم می تواند یک وبسایت واقعی را عینا کپی نماید و تنها تعدادی از کاراکترهای لینک آن را تغییر دهد تا کاربران متوجه تفاوت این سایت با سایت اصلی نشوند. در این وبسایت مهاجم آدرس کیف پول خود را قرار می‌دهد و پس از آن که کاربر از این سایت خرید کرد، تراکنش مستقیم وارد کیف پول مهاجم می‌شود و به سرقت می‌رود.

  • قابل استخراج (Mineable):

بعضی از ارزهای دیجیتال دارای سیستمی هستند که از طریق آن، ماینرها با ارزهای دیجیتال تازه ایجاد شده، جایزه دریافت می نمیاند. دریافت این جایزه‌ها در قبال ایجاد بلاک‌های جدید و با در اختیار گذاشتن توان هش ماینرها انجام می‌گیرد. به ارزهای دیجیتال که چنین قابلیتی دارند و از طریق فرآیند تایید می‌توانند کوین‌های جدید تولید نماید، ارز قابل استخراج گفته می‌شود.

 

  • قابل تعویض (Fungible):

مفهوم Fungible به قابل تعویض بودن یک رمز ارز اشاره دارد. قابلیت تعویض به معنی قابلیت حفظ کردن ارزش استاندارد ارزهای دیجیتال مورد نظر است. به علاوه، این رمزارز باید قابلیت پذیرش یکنواخت را نیز داشته باشد. بدین معنا که تاریخچه این ارز دیجیتال، نباید بر روی ارزش کنونی‌اش تاثیر بگذارد و قیمت هر واحد از آن یکسان باشد. تمام ارزهای دیجیتال به غیر از NFTها، از این نوع هستند.

 

  • قرارداد هوشمند (Smart contract):

قرارداد هوشمند یک پروتکل رایانه ای است که هدف آن تسهیل، تایید یا اجرای قرارداد بر بستر بلاک‌چین بدون دخالت شخص ثالث است. در واقع نوعی قرارداد است که در صورت محقق شدن شرایط ذکر شده در آن، به شکل اتوماتیک اجرا می‌شود. این نوع از قراردادها، ابتدا در شبکه اتریوم توسعه یافت و اکنون بسیاری از شبکه‌های مختلف بلاک‌چین از انواع متفاوت آن استفاده می نمایند.

 

  • قیمت گس (Gas Price):

اصطلاح مورد استفاده در پلتفرم اتریوم بوده و به قیمتی اشاره دارد که تمایل دارید برای تراکنش پرداخت کنید. هرچه قیمت گس بالاتر انتخاب شود، ماینرهای شبکه تمایل بیشتری برای تایید تراکنش شما دارند.

  • کارمزد تراکنش (Transaction Fee):

هزینه استفاده از بلاک چین برای انجام تراکنش است. هر زمانی که شما یک رمز ارز را از یک آدرس به آدرس دیگر ارسال می‌ نمایید، باید کارمزد شبکه را پرداخت نمایید. برای مثال اگر شما رمزارز اتر انتقال می‌دهید، این فی از همان اتر کم می‌شود؛ اما اگر توکن‌های شبکه اتریوم را ارسال می نمایید، باید مقداری کوین اتر برای پرداخت کارمزد داشته باشید، در غیر این صورت تراکنش ارسال نمی‌شود.

 

  • کوین (Coin):

کوین، ارز دیجیتالی یا رمزنگاری شده است که می‌تواند به طور مستقل بر روی بلاک چین خود عمل نماید. معروف‌ترین ارزهای دیجیتال، بیت کوین، اتریوم و بایننس کوین (BNB) هستند.

 

  • کیف پول (Wallet):

کیف پول ارز دیجیتال یک کیف پول ایمن دیجیتالی است که برای ذخیره‌سازی، ارسال و دریافت ارز دیجیتال استفاده می‌شود. درست مانند نگهداری سکه و اسکناس که نیاز به کیف پول دارید، برای نگهداری رمز ارزها نیز نیاز به کیف پول دارید. کیف پول های ارز دیجیتال انواع و سایزهای مختلفی دارند؛ برخی از آنها تنها از یک رمز ارز مثل بیت کوین پشتیبانی و برخی دیگر نیز چندین ارز دیجیتال را پشتیبانی می‌ نمایند. کیف پول ارز دیجیتال به دو نوع سرد و گرم تقسیم می‌شود؛ کیف پول های سرد شامل کیف پول های سخت افزاری و کاغذی هستند که امنیت بالایی دارند و کیف پول‌های گرم آنهایی هستند که به اینترنت متصل‌اند. تمام کیف پول های موبایل، تحت وب، دسکتاپ و افزونه مرورگر از این نوع هستند.

 

  • کیف پول سخت افزاری (Hardware Wallet):

کیف پول سخت افزاری یک دستگاه کوچک و فیزیکی است، که با یک پورت USD به کامپیوتر متصل می‌شود. این دستگاه‌ها انحصارا برای ذخیره رمز ارزها تولید می‌شوند. کیف پول‌های سخت افزاری دارای یک فضای ایزوله هستند، که کلیدهای خصوصی و عمومی در آنجا ذخیره می‌شود. هک کردن این کیف پول‌ها بسیار دشوار است و در بین تمام کیف پول های ارز دیجیتال، بالاترین امنیت را دارند. مشهورترین کیف پول‌های سخت افزاری، لجر، ترزور و سیف پل هستند.

 

  • کیف پول سرد (Cold Wallet):

نوعی کیف پول ارز دیجیتال که رمزارزها را بدون اتصال به اینترنت ذخیره می‌کند. کیف پول‌های سخت افزاری مانند لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) و کیف پول های کاغذی، معروف ترین کیف پول های سرد هستند. این کیف پول ها به اینترنت وصل نیستند؛ بنابراین امن‌ترین روش برای نگهداری ارزهای رمزنگاری شده هستند. البته برای ارسال و دریافت رمزارز، باید این نوع کیف پول‌ها را به اینترنت متصل نمود.

 

  • کیف پول کاغذی (Paper Wallet):

کیف پول کاغذی یک مکانیزم آفلاین برای ذخیره ارزهای دیجیتال است. این کیف پول ‌ها در کنار کیف پول‌های سخت افزاری، به عنوان کیف پول سرد شناخته می‌شوند. کیف پول کاغذی بر روی یک تکه کاغذ پرینت می‌شود و شامل کلید خصوصی، عمومی و کدهای QR است که برای ارسال تراکنش‌ها استفاده می‌شود. از آنجایی که این کیف پول ها آنلاین نیستند (بر خلاف کیف پول های گرم) امنیت بیشتری دارند؛ اما در صورت گم شدن، پاره شدن کاغذ، پاک شدن عبارات بازیابی و غیره، کاربران دارایی‌های خود را از دست خواهند داد. پیپر ولت‌ها در روزهای اولیه بیت کوین محبوب بودند؛ اما امروزه بیشتر کاربران کریپتوکارنسی ها از کیف پول های دیگری برای نگهداری دارایی‌های خود استفاده می‌ نمایند.

 

  • کیف پول موبایلی (Mobile Wallet):

به کیف پولی گفته می‌شود که روی یک گوشی نصب می‌شود. به این نوع کیف پول‌ها، گرم گفته می‌شود؛ زیرا برای کار کردن به اینترنت متصل می‌شوند و کلیدهای خصوصی شما در موبایلتان ذخیره می‌شوند.

  • گاو (Bull):

به افرادی که با خوش‌بینی خود باعث افزایش قیمت در بازار می‌شوند، گاو می‌گویند.

 

  • گس (Gas):

اصطلاحی است که ابتدا در شبکه اتریوم استفاده شد و به منظور محاسبه کارمزد تراکنش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. گس، سوخت شبکه اتریوم بوده و به منظور محاسبه مقدار توان محاسباتی مورد نیاز برای اجرای یک دستور در شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

  • گواه اثبات اعتبار (PoA / Proof-of-Authority):

POA یک مکانیزم اجماع مبتنی بر اعتبار است است که راه حل موثرتر و عملی‌تری برای شبکه‌های بلاک چینی (مخصوصا شبکه‌های خصوصی) فراهم می نماید. این مکانیزم اجماع اولین بار در سال ۲۰۱۷ توسط یکی از بنیانگذاران اتریوم به نام گوین وود معرفی شد. این الگوریتم ارزش اشخاص را افزایش می‌دهد؛ بدین معنی که تاییدکنندگان بلاک‌ها کوین‌های خود را سپرده‌گذاری یا استیک نمی‌کنند؛ بلکه از اعتبار خود برای تایید تراکنش‌ها استفاده می نمایند. POA از ولیدیتورهای محدودی تشکیل شده و مقیاس‌پذیری بسیار بالایی دارد. این ولیدیتورها از قبل توسط مدیران شبکه انتخاب می‌شوند.

 

  • گواه اثبات سهام (PoS / Proof-of-Stake):

گواه اثبات سهام نوعی الگوریتم اجماع است که یک نود، می‌تواند بر اساس میزان دارایی استیک کرده (سپرده گذاری کرده) خود بلاک‌ها را تولید یا تراکنش‌ها را تایید نماید. بدان معنی است که نود هر چقدر رمزارز بیشتری استیک نماید، قدرت تولید بلاک و تایید تراکنش او در شبکه بیشتر خواهد شد. گواه اثبات سهام نسبت به گواه اثبات کار انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کند و ریسک کمتری نیز دارد.

  • لایت کوین (Litecoin):

لایت کوین نام یک شبکه بلاکچین است که توسط چارلی لی در سال ۲۰۱۱ معرفی شده است. رمز ارز این شبکه نیز لایت کوین بوده و نماد آن LTC است.

 

  • لیست شدن (Listing):

به فرآیند اضافه شدن یک رمز ارز به لیست معاملاتی یک صرافی ارز دیجیتال Listing می‌گویند.

  • میکرو بیت کوین (uBTC):

یک واحد بیت کوین شامل یک میلیون میکرو بیت کوین است. به عبارتی، میکرو بیتکوین ۰.۰۰۰۰۰۱ بیت کوین است. از آنجایی که بیت کوین می‌تواند به بخش‌های بسیار کوچک تقسیم شود، برای سادگی کار، به جای گفتن ۱ میلیونم بیت کوین، می‌گویند ۱ میکروبیتکوین برای شما ارسال کردم

 

  • میکرو بیت‌کوین (MicroBitcoin):

یک میلیونیم بیت کوین یا ۰.۰۰۰۰۰۱ بیت کوین را میکرو بیت‌کوین می‌گویند.

 

  • موجودی در گردش (Circulating Supply):

بهترین تخمین از تعداد رمزارز‌هایی است که در بازار در گردش هستند و در دست عموم است. موجودی در گردش رمزارز ‌ها در تحلیل فاندامنتال کاربرد فراوانی دارد.

 

  • موجودی کل (Total Supply):

عرضه کل به تعداد کوین‌ها یا توکن‌هایی می‌گویند که اکنون تولید یا استخراج شده‌اند. این شامل تمام رمزارز‌های از قبل ماین شده، قفل شده و گم شده هستند. به عنوان یک قانون، عرضه کل یک رمز ارز می‌تواند بالاتر یا مساوی با عرضه در گردش (Circulating Supply) باشد. به علاوه، Total Supply با Max Supply تفاوت دارد. حداکثر عرضه شامل تعداد ارز‌های دیجیتال که در آینده تولید خواهند شد نیز می‌شود؛ اما کل عرضه این را شامل نمی‌شود. تریدرهای حرفه‌ای به عرضه کل به عنوان یک معیار اصلی برای تحلیل‌های خود توجه می‌ نمایند. هر چه مقدار کل عرضه یک ارز رمزنگاری شده بیشتر باشد، ارزش و قیمت آن کمتر خواهد بود.

 

  • مقاله سفید / وایت پیپر (Whitepaper):

وایت پیپرها هدف و تکنولوژی پشت یک پروژه را توضیح می‌دهند. آنها معمولا شامل وضعیت، نمودارها و دلایل قانع کننده‌ای هستند که سرمایه گذاران را مجاب به خرید رمز ارز مربوطه می‌ نماید. ارائه مقاله سفید یک مرحله اساسی برای یک استارتاپ ارزهای دیجیتال ، برای اثبات حرفه‌ای و قانونی بودن پروژه است و همچنین به سرمایه‌گذاران کمک می نماید تا تفاوت‌های پروژه با رقبای خود را درک نماید.

 

  • مشکل مقیاس‌پذیری (Scalability Problem):

مشکل مقیاس‌پذیری به محدودیت تعداد تراکنش‌های یک شبکه بلاک‌چین در ثانیه اشاره دارد. با شلوغ شدن شبکه، هزینه انتقال نیز بالا می‌رود.

  • نهنگ (Whale):

اصطلاحی برای توصیف سرمایه‌گذارانی است که مقدار بسیار زیادی ارز دیجیتال  دارند؛ مخصوصا کسانی که سرمایه آنها به اندازه‌ای است که می‌توانند بازار را دستکاری نمایند. این اصطلاح برای سرمایه گذاران سازمانی و صرافی‌ها نیز استفاده می‌شود. بزرگ‌ترین افراد نهنگ در بازار بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو با حدود ۱ میلیون بیت کوین و برادران وینکلواس (Winklevoss) با دارایی حدود ۱۲۰ تا ۱۷۰ هزار بیت کوین هستند. از سرمایه‌گذاران سازمانی نیز شرکت‌های تسلا و مایکرواستراتژی صدها هزار بیتکوین در اختیار دارند.

 

  • نود (Node):

به هر کامیپوتری که در شبکه بلاکچین فعالیت می نماید، یک نود گفته می‌شود. مثلاً شبکه بیت‌کوین از هزاران نود کامیپوتری در سراسر جهان تشکیل شده که بیت‌کوین را تبدیل به یک سیستم اقتصادی توزیع‌شده و همتا‌به‌همتا می‌ نماید.

 

  • نوسان (Volatility):

برای هر رمز ارزی که قیمت آن با حرکات بزرگ رو به بالا یا پایین مواجه می‌شود، می‌گوییم که این ارز دیجیتال دچار نوسان شده است. یکی از بهترین مثال‌ها برای این واژه، اکتبر ۲۰۱۷ و دسامبر ۲۰۱۸ است، که بیت کوین به بالاترین قیمت آن زمان خود یعنی حدود ۲۰ هزار دلار رسید. نوسان قیمت BTC در آن زمان ۸ درصد بود، که نوسان زیادی محسوب می‌شود.

  • هش (Hash):

به اجرای تابع هش بر روی ورودی‌های با اندازه دلخواه می‌گویند، که خروجی آن طول مشخص و ثابت و به صورت تصادفی است. از هش، نمی‌توان هیچ اطلاعاتی را بدون رمزگذاری بازیابی نمود.

 

  • هک (Hacking):

به فرآیند استفاده کردن از یک رایانه برای دستکاری رایانه یا سیستم‌های رایانه‌ای دیگر به صورت غیرمجاز، هک کردن گفته می‌شود. هکرها آثار مخربی در صنعت رمز ارزها دارند؛ آنها سالانه میلیاردها دلار از صرافی‌ها، سرویس‌های واسطه و کیف پول‌های نرم افزاری کاربران به سرقت می‌برند

  • ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin):

ویتالیک بوترین سازنده اتریوم، دومین رمزارز بزرگ از نظر حجم بازار در دنیاست. بوترین همچنین یکی از بنیانگذاران مجله بیت کوین است.

 

  • وضعیت خرسی مارجین (Margin Bear Position):

وضعیتی که در صورت فروش استقراضی یا کاهش مارجین اتخاذ می‌نماید.

 

  • وضعیت گاوی مارجین (Margin Bull Position):

وضعیتی که در صورت خرید استقراضی یا افزایش مارجین اتخاذ می‌ نماید.

 

  • وی (Wei):

کوچکترین واحد کوین اتر است. هر اتر شامل ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ وی (هزار میلیون میلیارد وی) است. این بخش‌پذیری درست مانند ساتوشی در شبکه بیت کوین است.

 

  • وب نسل اول (Web 1.0):

نسخه اولیه وب است، که داده‌ها به صورت صفحات فقط خواندنی (Read-Only) متصل به هایپرلینک‌ها بودند. این نسخه به عنوان وب فقط خواندنی نیز شناخته می‌شود. در وب ۱ صفحات شخصی وب مشترک بودند و شامل پیج ‌ای استاتیک بودند که بر روی سرورهای ISP و یا سرویس‌های رایگان وب میزبانی می‌شدند. در نسخه اولیه وب، تبلیغات بر روی وب سایت‌ها ممنوع بود.

 

  • وب نسل سوم (Web 3.0):

وب ۳ نسل جدید خدمات اینترنتی است و از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین پیشرفته برای اتصال برنامه‌های مبتنی بر وب به یکدیگر استفاده می‌ نماید. وب نسل سوم باعث شخصی‌تر شدن فضای اینترنت می‌شود؛ زیرا محتوای مورد علاقه کاربران را سریع‌تر از نسخه‌های قبلی خود به آنها نمایش می‌دهد.

 

  • وایت لیست / لیست سفید (Whitelist):

لیست سفید معنی‌های متفاوتی در دنیای ارز‌های دیجیتال دارد. کاربرانی که در یک شرکت رمز ارزی، در لیست پستی ثبت نام می نمایند.

 

  • واچ لیست (Watchlist):

یکی از ویژگی‌های وبسایت های ردیابی رمز ارزهاست که با استفاده از آن، کاربران می‌توانند فهرستی از ارز دیجیتال های محبوب خود را ایجاد نمایند.