تهران، ۲۰۲۵ – لانچ پدهای وب3 (Web3 Launchpads) که روزگاری بستری برای اتصال پروژههای نوپا به سرمایه گذاران اولیه بودند، اکنون به بستری برای جمعآوری سریع سرمایه تبدیل شدهاند؛ سرمایهای که اغلب پشتوانه فنی یا محصول واقعی ندارد. این روند باعث شده است که تعداد زیادی پروژه ناقص و نیمهکاره وارد بازار شوند، بدون آنکه پشتیبانی واقعی از سازندگان و توسعهدهندگان صورت گیرد.
بر اساس گزارشها، پروتکل Virtuals تا فوریه ۲۰۲۵ بیش از ۱۷ هزار رمزدارایی مرتبط با عاملهای هوش مصنوعی را منتشر کرده است. این نشان میدهد که زیرساختهای لانچ پدها همچنان در حال رشد است، اما سوالات جدی درباره پایداری طولانیمدت و پاسخگویی این پلتفرمها باقی مانده است. بسیاری از پروژهها بدون پایه و اساس محکم موفق به جذب سرمایه شده و نهایتاً شکست میخورند، که نشان از یک مشکل عمیق در صنعت دارد.
لانچ پدها ابتدا برای اتصال سازندگان پروژهها و سرمایهگذاران طراحی شدند تا تیمها بتوانند بودجه لازم را جذب کرده و شناخت برند خود را افزایش دهند. سرمایهگذاران نیز فرصت پیدا میکردند از پروژههای نوظهور در مراحل اولیه حمایت کنند.
این مدل در ابتدا شکاف بزرگی در دسترسی به سرمایه و پشتیبانی جامعه پر کرده بود، اما با گذر زمان ضعفهای آن آشکار شده است. بسیاری از لانچ پدها هنوز روی جمعآوری سرمایه تمرکز دارند، نه موفقیت طولانیمدت پروژهها، و به جای اینکه موتور نوآوری باشند، بیشتر شبیه نسخه غیرمتمرکز Shark Tank شدهاند.
لانچ پدهای امروزی اغلب Chain-agnostic هستند و خود را به عنوان محیطی خنثی برای جمعآوری سرمایه معرفی میکنند. اما این بیتمرکزی باعث شده استانداردها کاهش یابند و بهترین پروژهها نتوانند رشد کنند. بسیاری بر این باورند که نوآوری نباید محدود شود و هر کسی باید حق جمعآوری سرمایه داشته باشد. اما بدون تمرکز بر تکنولوژی واقعی و سازوکارهای شفاف برای طراحی توکن، این محیط به رقابتی بیرحمانه تبدیل میشود که هیچ کس در آن پیروز واقعی نیست. سرمایهگذاران با ایدههای نیمهکاره بمباران میشوند و سازندگان بدون حمایت واقعی به دنبال جذب سرمایه هستند.
بسیاری از توسعهدهندگان برای راهاندازی پروژههای خود مجبورند از چندین ابزار جداگانه استفاده کنند و مسائل عملیاتی مانند میزبانی سرورها، امنیت و مدیریت هزینهها را به تنهایی مدیریت کنند. ساخت یک محصول واقعی به سرمایه مالی تنها محدود نمیشود؛ ابزار و پشتیبانی عملیاتی نیز لازم است. لانچ پدهای نسل بعد باید «ابزارهای لازم برای تمرکز سازندگان روی محصول» را ارائه دهند، نه اینکه سازندگان مجبور شوند خودشان به دنبال تدارکات و زیرساختها باشند.
علاوه بر ابزار بهتر، لانچ پدها باید محیطی فراهم کنند که برنامههای کاربردی واقعی با قابلیت حل مشکلات کاربران ایجاد شود. با رشد سال ۲۰۲۵ به عنوان سال عاملهای هوش مصنوعی، پروژهها نیاز دارند ابتدا پلتفرمی قوی برای ساخت اپلیکیشنها فراهم کنند و سپس لانچ پد را حول این اپلیکیشنها شکل دهند. این روش باعث جذب توسعهدهندگان بیشتر و ایجاد شبکهای از برنامهها و کاربران مفید میشود.
اگر لانچ پدها میخواهند بخشی از راهحل باشند، باید از مسیر خود کنار بروند و به جای تمرکز صرف بر توزیع توکن، به ساخت و رشد محصولات واقعی کمک کنند. نسل بعدی لانچ پدها باید از حمایت جامع پروژهها، ارائه ابزار و استانداردهای شفاف اطمینان حاصل کرده و منافع تمام ذینفعان را همسو سازد.