یکی از مباحث مهم در بررسی جایگاه رمزارزها، تعیین ماهیت آن‌ها از منظر حقوقی و فقهی است. آیا رمزارزها را می‌توان به‌عنوان پول یا دارایی قلمداد کرد؟ برای پاسخ به این پرسش، ابتدا باید مفهوم "مال" در رویکردهای حقوقی و فقهی را بررسی کنیم.

دیدگاه محقق ایروانی

محقق ایروانی در تعریف مال دو معیار ارائه می‌کند:

1. حاجه الناس إلیه: مال چیزی است که مردم در امور دنیوی یا اخروی به آن نیاز دارند. به‌عنوان مثال، قبری که برای دفن اموات خریداری می‌شود، با توجه به نیاز مردم به آن در امور اخروی، دارای مالیت است.

2. عدم امکان الوصول إلیه بلا إعمال عملٍ: مال آن چیزی است که بدون انجام عملی به دست نیاید. این معیار نشان می‌دهد که دسترسی به مال نیازمند تلاش یا هزینه است.

این تعاریف نیز می‌توانند بر رمزارزها منطبق باشند، زیرا افراد در دنیای امروز برای انجام مبادلات یا ذخیره ارزش به آن‌ها نیاز دارند و کسب آن‌ها بدون انجام عملی مانند استخراج یا خرید ممکن نیست.

کلام آخر

بر اساس تعاریف ارائه شده در رویکردهای حقوقی و فقهی، رمزارزها می‌توانند هم به‌عنوان مال و هم به‌عنوان دارایی قلمداد شوند. از منظر حقوقی، ارزش اقتصادی و قابلیت مبادله آن‌ها در بازار، معیار مالیت را تأمین می‌کند. از منظر فقهی نیز رغبت عقلا به آن‌ها و نیاز مردم به استفاده از آن‌ها در مبادلات، رمزارزها را در زمره اموال قرار می‌دهد. بنابراین، می‌توان گفت که رمزارزها ترکیبی از ویژگی‌های پول و دارایی را دارند و جایگاه آن‌ها بسته به چارچوب حقوقی و اقتصادی هر کشور ممکن است متفاوت باشد.